Minik tatlı bebeğimin birinci yaşı dolar da ben bloğuma nasıl yazmam, nasıl, nasıl?
Şu aşağıdaki çimlerde yürüdüğüm fotoğrafı paylaşmak istiyorum önce, yazarken bile çok duygulanıyorum, nereden nereye..
Hamileliğimin 5. ayında İzlanda'dayız, çok mutluyum, hamileliğin kötü anlarından kurtulup en çok rahat ettiğiniz zamandır ikinci trimester, mutluluğum yüzümden okunuyor zaten.. Cennet bir ülkenin cennet doğasına kendime bırakmış, belki tekme atar, belki mutluluğunu belli eder diye umutlanarak yürüyorum. Tatilin her günü hadi bugün hareket et, hadi bugün diye ısrar ediyorum fakat inatçı bebeğimden tık yok. Ileride anlatmak istiyorum, "Ben cennette dolaşırken ilk tekmeyi attın sen bana, annee buradayım ben dedin" diyeceğim diye hayaller kuruyorum. İnatçi ya, atmıyor! Erkek sanarken miniğimi, doktorun "Aa bu kız!" demesiyle nasıl ağladığımı hatırlıyorum. Ne çok istemişim aslında bir kızım olmasını, o an orada anlıyorum:) Adı ne olacak peki? Liz mi, Charlotte mi, Melissa mı, Celine mi ya da Selin? Son ana kadar kararsızım, yazlığın bahçesinde mis kokulu melisaları olan annem Melisadan yana, kocam Celine'den, ben Beliz'e benziyor diye Liz'den sonra Charlotte'dan sonra Melissa'dan Selin'den, aa tamam hepsinden! En iyi karar kollarıma alınca gözüme bakınca karar vereceğim diyorum hangisi gibi bakıyor. Melissam doğduğu gün baby faber olarak geçti hastanenin kayıtlarına hala daha gittiğimizde karışıyor kayıtlar, "Bebeğinizin adı baby mi?" diyorlar cinnet geçirecek gibi oluveriyorum:)) Doğumdan sonra göz göze gelince tam bir melissa olarak bakıyor bana. çok seviyorum seni. Demin hastanedeki videolarını izledim, doğduğun günde böyle ïpır kıpırmışsin be kızım, hep böyle ol:) İyi ki doğdun. İyi ki doğdun yazarken bile çok duygulanıyorum. Sen yokken de kocaman bir hayatım vardı ama eksikmiş, öyle bir tamamladın ki,üstüne başka mutluluk tanıyamam. Buradan değil sana hamileliğımden beri yazdığım mektuplarda devam ediyorum hislerime. Burada şimdi, seni çook sevenlerle kutladığın doğum günü fotoğrafların..
\
Şu aşağıdaki çimlerde yürüdüğüm fotoğrafı paylaşmak istiyorum önce, yazarken bile çok duygulanıyorum, nereden nereye..
Hamileliğimin 5. ayında İzlanda'dayız, çok mutluyum, hamileliğin kötü anlarından kurtulup en çok rahat ettiğiniz zamandır ikinci trimester, mutluluğum yüzümden okunuyor zaten.. Cennet bir ülkenin cennet doğasına kendime bırakmış, belki tekme atar, belki mutluluğunu belli eder diye umutlanarak yürüyorum. Tatilin her günü hadi bugün hareket et, hadi bugün diye ısrar ediyorum fakat inatçı bebeğimden tık yok. Ileride anlatmak istiyorum, "Ben cennette dolaşırken ilk tekmeyi attın sen bana, annee buradayım ben dedin" diyeceğim diye hayaller kuruyorum. İnatçi ya, atmıyor! Erkek sanarken miniğimi, doktorun "Aa bu kız!" demesiyle nasıl ağladığımı hatırlıyorum. Ne çok istemişim aslında bir kızım olmasını, o an orada anlıyorum:) Adı ne olacak peki? Liz mi, Charlotte mi, Melissa mı, Celine mi ya da Selin? Son ana kadar kararsızım, yazlığın bahçesinde mis kokulu melisaları olan annem Melisadan yana, kocam Celine'den, ben Beliz'e benziyor diye Liz'den sonra Charlotte'dan sonra Melissa'dan Selin'den, aa tamam hepsinden! En iyi karar kollarıma alınca gözüme bakınca karar vereceğim diyorum hangisi gibi bakıyor. Melissam doğduğu gün baby faber olarak geçti hastanenin kayıtlarına hala daha gittiğimizde karışıyor kayıtlar, "Bebeğinizin adı baby mi?" diyorlar cinnet geçirecek gibi oluveriyorum:)) Doğumdan sonra göz göze gelince tam bir melissa olarak bakıyor bana. çok seviyorum seni. Demin hastanedeki videolarını izledim, doğduğun günde böyle ïpır kıpırmışsin be kızım, hep böyle ol:) İyi ki doğdun. İyi ki doğdun yazarken bile çok duygulanıyorum. Sen yokken de kocaman bir hayatım vardı ama eksikmiş, öyle bir tamamladın ki,üstüne başka mutluluk tanıyamam. Buradan değil sana hamileliğımden beri yazdığım mektuplarda devam ediyorum hislerime. Burada şimdi, seni çook sevenlerle kutladığın doğum günü fotoğrafların..
\
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder