iste bu da benim dogum hikayem

Oncelikle belirteyim ki normal dogumu her seyden cok istedim, anneler cocuklarini yuzde yuz taniyor ki annem "kizim sen yapamazsin cok zor gercekten" demisti, kendisi bana normal dogumla kardesime ise sezaryen ile kavusmustur.

Gelelim nasil normal dogumun ustesinden gelemeyisime, sezaryen olusuma..

Melissa onden giden bebekti, yani 36. haftada kilosu sanki 38. haftada gibiydi, doktorum "Beliz artik yemeyi kesmelisin, goz gore gore normal dogurmamak icin cabaliyosun sanki bu bebegi, bebek irilestikte dogum zorlasir" demisti, ben ise  korkudan aldigim 20 kgnin 3 kgsini 2 haftada verdim, bebegim de kilo almamistir umarim kilosu yerinde saymistir diye umutlarla doktor kontolume gittim ve ne goreyim bebegim ben 3 kg verirken 650 gr almisti! Tam tamina 3.790 olmustu 37. haftada, kanimdaki depolardan cekerek. Bulent Bey,   ayni kontrolde bir de "Rahimde yumusama baslamis, sancilarin baslarsa 5 dakikada 1 olunca hastaneye gelmeni oneririm" dedi.  Bulent Urman'in hastasini telaslandirmayan yonunu cok seviyorum, oyle bir dedi ki hiiic o gunun aksaminda sancilarimin baslayacagi aklima bile gelmedi daha dogrusu davranisi tam bana gore ama itiraf etmeliyim ki "Cok kilo aldin, nasil basardin Avrupa'da kadinlar en fazla 12 aliyor sen 20 kg aldin simdiden" demeleri kalp kiriciydi hele hele Sven'in yaninda bir Turk kadiniyla bir Avrupali kadini boyle kiyaslamak da nesi haha:) Biz bu durumun sakasini aramizda cok yaptigimizdan bir de doktordan duymayi hic istemedim o an.   Evet doktor durust olmali ama hamile ve beklenenin ustunde kilo alan bir hamile bu muhabbetlere girmek istemiyor, kilo almayi sallamasa bile istemiyor neyse sonuc olarak kendisiyle calismaktan cok memnun kaldim, cook daha onceden de bir arkadasima yapilan yanlis mudehaleler sonucu tavsiye uzerine Bulent Bey'e gitmistik ve kiza bosuna yanlis tedavi yapildigini 3 gun icinde ameliyata girmesi gerektigini soylemisti ayrica gebelikten once iki doktor bana yanlis bir teshiste bulunmuslardi Bulent Bey  ise tam aksini iddia etmisti ve dedigi cikti, o gun kararimi vermistim onla calisacagim konusunda. Ayriyetten kendisi, bana yillar sonra affetmenin ne buyuk bir erdem oldugunu ogreten insandir ki bu hikayeyi buraya yazmayacagim, onun sayesinde bircok ogrencimi affettim, oyle soyleyeyim. Nerede kalmistik, ozgurce yiyememenin, ona ragmen bebegimin kilo almasinin moral bozukluguyla eve geldim ve Sven'e "Ya ben neden iki hafta mutsuz yasadim, neden diyetlerdeydim madem ki zayiflamam bebegin kilo almasini onlemiyor hadi gel hamburger soyleyelim" dedim.  Ya buraya yazdigim kadarini okudum da cok komik, yemekle ilgili bolumler, ama hamileligi ben ozgurce yiyebilecegim bir surec olarak gordum, dedim ki kendime kasip, az yiyip mutsuz hamilelik gecirecegime, dogumdan sonra kilolari vermek icin kasarim kizim ben dedim:) Oyle igreti bi goruntum de olmadi:) Yani illa ki bir yerde stres olacaksak dogumdan sonra olsun dedim, kaldi ki pisman degilim bu duruma, 18 kgnin 10 kilosunu ilk 2 haftada verdim(Diger 8 kg icin bir turlu adim atamadim 1,5 aydir ama yaparizzz, ederizzzz)
         Efendime soyleyeyim, hamburgerleri yedikten sonra sekerim mi oynadi ne olduysa bir uyku bastirdi ve odaya gittim uzandim, uzanir uzanmaz bir agri kasiklarimda, ilk once ne oldugunu anlamadim. Yarim saat sonra ayni agri tekrar. Hay allah. kitaplardan okuduguma gore uzaninca gecmeyen agriysa dogum sancisidir o!

 Saat 7.30 falan. Neyse gece 12 civari sancilarim 5 dakikada 1e dustu ve tuttuk hastanenin yolunu, Sven araba kullanirken  az kaldi gobek atacak  "Oh oh trafik vakti degil ne guzel yollar bos" diye, meger alman olarak cok korkmus Istanbul'da trafik vaktine gelirse, nasil gideriz Fenerbahce'den Nisantasi'na diye.. Acikcasi ben pek telaslanmadim, biliyordum sancilar geldikten sonra hemen dogumun baslamayacagini..

          Hastaneye gittik acilma baslayinca doktorumu arayacaklarini, o an sadece bebegin basinin rahime baski yapmaya basladigini soylediler, pek onemsemedim dedim simdi acilacak, ha acildi, aciliyor rahim derken sancilar dayanilmaz bir hal aldi ve beni bir cihaza bagladilar. O cihaz, o pislik cihaz sanci gelmeye yakin tuhaf sesler cikariyor ve ben deliriyorum sanci geldiginde, cigliklar icinde divarlari yumrukluyorum, hemsireler geliyor, "pek sanci yok" diyorlar hatta hemsirenin biri "Aletin gosterdigine gore sizin su an cektiginiz sanci %40, doguma yakin %90 sanci cekiliyor" dedi,  bagiriverdim "Peki ben yalan mi soyluyorum, numara mi yapiyorum, ne cekiyorum ben simdi?" diye, bir taraftan da Sven'in yalvarmalarina ragmen doguma hazirlik, nefes, yoga gibi kurslara gitmedigim icin kendime kufrediyorum, cunku sanci geldiginde hicbir turlu ba-se-de-mi-yo-rum! Tek carem odanin icinde kosmak duvar yumruklamak!

         Sabah 7ye kadar cektim bu sancilari yani 13 saat! Normal dogumu yasamadim demem hehe. Doktorum geldi ve acilmanin sadece 3 cm oldugunu soyledi, doguma baslamak icin 9 cm olacakmis rahimin acilmasi, 13 saatte 3 cm ne ya?! Nasil bir sans bendeki?? Kafayi oynatacaktim! 

Dedim "Yalvaririm beni sezaryene alin"

Doktorum "Oyle cat diye sezaryene alinmaz bekle  biraz daha normal istiyordun sen"

Ben "Beni sezaryene alin cekemeyecegim artik ben, oluyorum"

Doktorum " Beliz sakin ol, alet sanci gostermiyor"

Ben @@aglama, bagirma@@

Doktorum" Tamam, ameliyathaneler musait mi bakariz"

Ve doktorum cekti gitti, gelmez....

Hemsirelere haber saldim doktorum geri geldi, bagiriyorum "Beni almazsaniz sezaryene baska hastaneye gideriiiim behhuhuhu"

Doktorum "Tamam Beliz, amma tabansiz ciktin sen de"  Bulent Bey, rahatlayayim diye sakalar yapiyor ama ben duvar gibiyim.

8.35de epidural sezaryenle Melissa'yi kollarima aldim, doguma Sven de katildi. Ne kadar surdugunu hatirlamiyorum hatta o gunu pek hatirlamiyorum, epiduraldan midir nedir, sadece bebegimin sesini hatirliyorum ameliyathanede onu koklayisimizi hatirliyorum ve ilk defa odamiza gelmesini hatirliyorum.

Hala normal doguma cok buyuk hayranligim var ve icimde kalan uhdedir yasayamamak ama yapamadim, bir kitapta soyle bahsediyordu "Herkesin parmak izi nasil birbirinden farkliysa, hamileligi ve dogumu da birbirinden farklidir" Cok dogru! Burada nasil zor geldigini, nasil basaramadigimi yazmam, bunu okuyanlarin da ayni seyleri yasayacaklari anlamina gelmez. Bana piyangodan bu durum cikti, kimisi hic hazirlanmaz, kitaplar okumaz, kurslara gitmez, cok cok kolay dogum yasar, sancilari bile hissetmez, kimisi o kazar hazirliklara ragmen beceremez, kimisi de benim gibi hem hazirlanmaz hem beceremez,  ha bebegi kollariniza aldiktan sonra gercekten pek fark etmiyormus.

Adi hala belirsizdi:)

Uc gun sonunda adi belli oldu:)

Bu arada Amerikan Hastanesiyle calismamiz doktorumuzun orada olmasi yuzundendi, ben genelde hastane degil doktor takintiliyimdir ama dogumdan sonra inanilmaz seyler yasadim, 31 yasindaysam, 31 yildir calistigim en profesyonel kurum diyebilirim. Biz hicbirsey demeden dogum sonrasi belgeleri getirdiler, "Iste bu ilgili makama belgesi, burada hatira bebek dogum diplomasi, baba yabanci diye bu konsolosluga verilecek belge, bu nufusa verilecek belge, bu is yerinize verilecek belge", odaya dogumdan bir iki saat sonra once emzirme uzmani doktor geldi bilgilendirdi, sonra diyetisten geldi nasil beslenmem gerektigini anlatti, cocuk doktoru geldi yapilan kontrolleri anlatti, epidurali takan doktor geldi nasil hissettigimi sordu, hemsireleri hic soylemiyorum zaten. 2 ya da 3 gece yattim hastanede, saka degil hatirlamiyorum:) ve kaldigim sure icerisinde her sabah 7de once kendi doktorum sonra cocuk doktorumuz geldiler odaya, tam bir sok yasadim, yillardir heep istemeye, hep sormaya, hep isimin zor olmasina, heep talep etmeye alismisim bu ulkede, ben sasirdikca Sven "Olmasi gereken bu degil mi?" diyordu,  kederlendim ben de bir kez daha 3. dunya ulkesi olmamiza, isini yapan insanin az olmasina aksine isimizi zorlastiran kurumlarin cok olmasina.